Listen to the music

Elke donderdag stond ik bij de lectuurwinkel. Er zaten weken bij dat ik met 3 popbladen thuis kwam. De Popfoto, de Hitkrant en de Duitse Bravo. Een groot deel van mijn zakgeld ging op aan popbladen en muziek. En dat was niet zonder reden.

Ik hield plakboeken bij van mijn favoriete bands, eerst was dat Doe Maar en later Duran Duran. Ik had stapels plakboeken in de kast liggen. En mijn behang was onzichtbaar vanwege de posters die aan de muur en zelfs aan het plafond hingen. Elke week stonden mijn favoriete artiesten wel in de bladen, en als ze er in stonden, dan kocht ik ze.

Ik wist alles over de bandleden. Ik kende de Top 40 bijna uit mijn hoofd. Ik wist wie per week gestegen of gezakt waren. Ik genoot van de radio uitzendingen. Destijds was er nog een programmering, waarbij iedere omroep zijn eigen dag uitzending had. Standaard zat ik op vrijdagavond naar Curry & van Inkel te luisteren. Het was hét moment dat mijn weekend begon.

Maar ook op donderdagavond ging ik uit mijn dak met Ferry Maat's Soulshow. Ik kon in die tijd veel met vriendinnen delen op gebied van muziek, maar in de Soulshow konden mijn vriendinnen zich niet zo vinden. Gek genoeg ging mijn hart sneller kloppen bij een discobeat of funk. Vooral met een clap of cowbell.
Ik voelde me daar vaak anders in dan mijn vriendinnen, maar ik vond het fantastisch!

Ik had mijn eigen kwartet gemaakt met bands met 4 leden, en mijn barbiepoppen droegen nagemaakte Duran Duran pakken met schoudervulling en pailletten.
Mijn transistor stond in mijn bed naast mijn kussen en ik viel elke avond in slaap met muziek. Mijn moeder kwam dan later op de avond de radio uitzetten.
Honderden cassettebandjes had ik, allemaal genummerd. En ik greep blindelings een goede bandje dat ik wilde luisteren. Hoogtepunt van het jaar was de mix van Ben Liebrand. En ik nam ze steevast op. Ik kon ze dromen.
Nog steeds hoor ik soms een nummer op de radio voorbijkomen uit een van de mixen en dan hoor ik bijna de overgang naar het volgende nummer.

Muziek was mijn passie. Mijn lust en mijn leven en terwijl ik mijn bandjes draaide of naar de radio luisterde, schreef ik ellenlange brieven. Ik had een hele lijst penvrienden en -vriendinnen. Had ik 12 A4tjes vol, dan was ik "leeggeschreven" en dan voelde ik me Zen.

Ik ging totaal op in zo'n middag of avond, in mijn eentje op mijn kamer, in dat moment met mijzelf en met wat mij maximaal blij en gelukkig maakte. Ik was volledig in mijn element.
De Soulshow deed zijn werk en ik maakte kennis met heel veel soulartiesten maar vooral met Earth, Wind & Fire. Blazers, kopstemmen en fantastische arrangementen. Ik heb zelfs een keer een concertkaartje betaald voor een vriendin om maar niet alleen naar het concert te hoeven gaan in Ahoy, maar ik moest en zou de heren van EWF zien. Ik ben blij dat ik Maurice White heb zien optreden.

Toen ik eenmaal mijn twee zonen kreeg, en ging moederen, raakte ik mijn hobby's kwijt. Ik hield mij voornamelijk bezig met de zorg voor mijn jongens en mijn werk. Mijn muziekcollectie verdween naar de zolder en moest plaats maken voor Ernst Bobbie & de Rest en sinterklaasliedjes.
Brieven schrijven was er niet meer bij, op de brieven aan mijn dierbaarste penvriend in Australië na. De zorg voor de kinderen slokte al mijn tijd op. Of eerlijk gezegd....ik LIET al mijn tijd er aan opslokken en schoof mijn passies totaal naar de achtergrond. Zover dat ik ze zelfs uit het oog verloor. Ten goede van het zorgen, ten koste van mezelf.

Ik heb het ontmoeten van mezelf in mijn passies daarmee totaal genegeerd.
En als je dat maar lang genoeg volhoudt, gaat het vanzelf goed mis.
Ik leefde volledig in mijn hoofd en mijn gevoel voor mezelf stond uit.
Totdat dit uiteindelijk resulteerde in een burnout. Toen waren de rapen gaar.
Ik wist dat er iets moest veranderen. Ik wist dat ik mezelf meer centraal moest gaan stellen.
Ik kwam bij een therapeute terecht die me op weg hielp, orde op zaken te stellen, en op een bepaald moment vroeg ze me wat mijn passies eigenlijk waren.

Ik wist het niet.... Ik wist niet eens wat mijn hobbies waren.
Ik kwam niet verder dan wat shoppen en een film kijken, maar dat was ook zo'n beetje alles wat ik deed als ik even aan het thuisfront kon ontsnappen.

Ik wist niet wat mijn passies waren.

Ik stond uit!

Na een aantal behandelingen leerde ik mijn intuïtie ontwikkelen, en mijn gevoel weer aanzetten en gingen de deuren naar mijn hart langzaam open. Ik ging weer muziek luisteren en kwam Earth, Wind & Fire weer op het spoor. Ik moest terugdenken aan de radiouitzendingen op vrijdagavond en de Soulshow. Ik ging de zolder op voor mijn cd's en bandjes. Maar ja, bandjes....?

En ik ging schrijven in een dankbaarheidsdagboek. En eenmaal op gang, herkende ik mijn passie voor schrijven en het verwoorden van mijn gevoel op papier. Er kwam een golf van herkenning over me heen en ik maakte stappen terug in de tijd. Mijn hart ging open en ik kwam mezelf weer tegen. Het voelde als thuiskomen.

Door te ervaren wat het me opnieuw bracht, realiseerde ik me des te meer dat ik dit vaker moest inzetten, voor mijn welzijn. Dat ik het weer moest toelaten. Dat ik er tijd voor vrij moest maken, en hoe belangrijk het was om op zo'n manier jezelf te kunnen zijn.

Het was een rare gewaarwording dat ik de hitparades niet meer snapte. Ik kende slechts een paar tracks. Ik kon precies vertellen wanneer welk tandje was doorgekomen bij mijn zonen, maar wie er op 10 stond, of zelfs op 1? Geen idee.
Maar met digitale muziek in opkomst ging er een wereld voor me open en had ik alle muziek die me ooit lief was bij de hand.

Inmiddels heb ik mijn radiostation van nu weer gevonden en luister ik graag en veel naar Sublime FM. Veel muziek uit de Soulshow komt daar langs en dan gaat mijn hart weer open. Earth, Wind & Fire zijn voor mij bijna dagelijkse vitaminen. Maar daarnaast ook heel veel andere en nieuwe muziek. Schrijven doe ik niet meer in ellenlange brieven maar nu in de vorm van blogs en in mijn dagboek. Ik kan me hierin ook weer totaal "leeg schrijven".

Natuurlijk is het logisch dat je vol voor je kinderen gaat als ze je gegeven zijn, maar ik had mezelf nooit moeten verliezen door me af te sluiten van mijn passies. Dat is vragen om problemen.

Negeer je je passies, dan negeer je jezelf.

En hoe breng je je kinderen bij wat passies zijn en hoe ze ze moeten volgen, als je zelf niet eens in contact staat met je hart?

Spijt van mijn burnout? Nee hoor. Het heeft me heel veel van mezelf teruggegeven, en ik leef veel intenser dan voorheen. Mijn passies zijn me nu heilig.

Veel vrouwen zoals ik, hebben hetzelfde gedaan. Zichzelf wegcijferen voor alles en iedereen om zich heen. En misschien herken jij je wel hierin. Misschien ben jij ook wel zo'n vrouw. Misschien heb jij jezelf ook wel weggecijferd voor de zorg van anderen. Of misschien doe je dat nog steeds.

Voor wie schepte jij als laatste het eten op? Voor wie sneed jij als laatste een gebakje? Wie offerde haar laatste ijsje op uit de vriezer op die zomerse dag? Wie sloeg haar uitje met vriendinnen over als het er op aan kwam?

Je deed het met liefde voor anderen, maar zonder liefde voor jezelf.
Eigenlijk heb je verzuimd trouw te blijven aan jouw persoonlijke waarden. Aan die dingen die altijd zo belangrijk voor je waren. Veel vrouwen zullen zich hierin herkennen. En missen ook die passies in hun leven. Het is tijd om een stap naar voren te zetten, omdat jij dit net zo verdiend als ieder ander.

Door vaker contact te maken met jezelf, en jezelf te ontmoeten in die dingen waar je hart sneller van gaat kloppen, kun je "landen in je lijf".

En kun je ook jouw leven, naast dat van anderen, doorleven, in plaats van dat je jezelf jarenlang op de reservestand zet.

Je kunt jezelf uit de reservestand halen door tijd voor jezelf te nemen, maar vooral door bewust contact te maken met jouw eigen persoon, in die activiteiten waar jij zo blij van wordt.

Heb jij nou ook dat verlangen om die rust terug te vinden, en je passies weer te ervaren, maar ben je ze ook kwijt? Ben jij jezelf kwijt?

Ik kan je daarmee helpen. Ik nodig je uit om te gaan Flowschrijven.

Een eenvoudige methode om vragen van jezelf en aan jezelf, beantwoord te krijgen. Door te gaan Flowschrijven leer je in 12 dagen hoe je contact kunt maken met jezelf, en in de woorden van jouw hart, kunt opschrijven wat je in je hart bij je draagt. Geweldig om je passies naar boven te halen, jezelf te herontdekken of levensvragen beantwoord te krijgen.

Heb je interesse? Je bent van harte welkom om mee te doen! Dit kan thuis in je eigen omgeving.

Door de techniek van Flowschrijven te leren, kun je zo vaak je wilt en wanneer je wilt, contact maken met jouw passies en dromen.
Met Flowschrijven haal je ze weer naar de oppervlakte.

Ben jij jezelf ook kwijtgeraakt tijdens de rol die je vervulde en die je totaal opgeslokt heeft? Met Flowschrijven kom weer tot jezelf.

Mijn liefde voor Earth, Wind & Fire heb ik weer terug. En het schrijven doe ik nu niet in ellenlange brieven, maar in mijn blogs om anderen mee te inspireren. Het brengt mij elke keer weer terug bij mezelf.

Wil je ook leren Flowschrijven kijk dan hier voor meer informatie of om je aan te melden.