Ik had mijn zus gevraagd of ze de post voor me in de gaten wilde houden tijdens mijn vakantie. Er konden maar zo reacties op de sollicitatiebrieven komen, die ik had verstuurd voor een nieuwe baan in het toerisme.

Het was in 1998, toen ik van baan wisselde. Ik werkte als receptioniste bij een elektrotechnisch installatie bedrijf dat schipbreuk leed. We telden zo'n 7 blije ontslagen per week. Mijn collega's en ik aten ons klem in gebak en koeken die weken. Want elke nieuwe baan werd gevierd.

Bij bosjes zochten mijn collega's een andere baan, nog voordat het schip zou zinken. Ook IK ging in die sfeer op zoek om wat anders te vinden. Ik had het afgelopen jaar een avondopleiding SEPR1 gedaan voor een functie in het reisbureau en wilde graag de switch maken naar het toerisme.

Een stage was niet opgenomen in de opleiding dus op mijn vrije vrijdagen liep ik op eigen initiatief vrijwillig "stage" bij een reisbureau in de stad, om maar zoveel mogelijk praktijkervaring op te kunnen doen. Ik was dan wel jaren receptioniste, maar in het toerisme was ik een groentje.

Ik had daarnaast een sollicitatie lopen als receptioniste bij een bedrijfsverzamelgebouw. Ik besloot toch ook maar buiten het toerisme te zoeken, omdat ik zonder ervaring niet verwachtte dat zo'n baan snel zou lukken.
Ik kreeg zowaar een uitnodiging bij het bedrijfsverzamelgebouw en ging er, gedreven door alle andere nieuwe banen van collega's, naartoe met de insteek, weg is weg.

Ze waren enorm enthousiast, alleen ik wat minder. Ik ben een gevoelsmens en voel gelijk of het wat voor me is of niet. Ik had niet zo'n klik met de werkomgeving en was niet enthousiast. Het voelde gewoon niet "lekker".

Ze wilden me heel graag aannemen, maar ik werd nog niet echt blij van die mededeling. Ik gaf aan wat mijn situatie was. Dat ik inmiddels opgeleid was voor het toerisme, en dat deze baan voor mij een tussenoplossing zou zijn.

Bovendien had ik al maanden een lange vakantie geboekt staan die aanstaande was. Toen ze me vroegen hoe snel ik verwachte een baan in het toerisme te krijgen, was mijn antwoord: "Niet zo snel, want ik heb nog geen ervaring, buiten een stage".

Ze wilden me ondanks mijn toeristische ambities en de vakantie toch graag aannemen, en met het zinkende schip in mijn achterhoofd en het eervolle verzoek om alsjeblieft daar te komen werken, ging ik eigenlijk zonder enthousiasme akkoord. Totaal tegen mijn buikgevoel in.
Het voelde als dé oplossing om op tijd aan de Titanic te ontsnappen, maar tegelijkertijd helemaal niet als mijn droom die ik voor ogen had.

Het was nog wat onwerkelijk, dat ik na 7 jaar mijn oude vertrouwde plek ging opzeggen, en mijn balie ging inruilen voor een andere. Maar daar was ook MIJN gebak dag.

Inmiddels stond al maanden mijn vakantie gepland. We zouden 3 weken naar Canada gaan en rondreizen. Het kwam zo uit dat ik 1 week in mijn nieuwe baan ingewerkt zou worden. Aansluitend had ik de 3 weken durende reis met wat dagen uitloop. Ietwat ongelukkig maar zo was het nu eenmaal.

Ik wist niet wat me overkwam die week. Een bedrijfsverzamelgebouw is toch wel wat anders. Hoe kreeg ik zo snel mogelijk door, welke bedrijven er zaten, wie waar werkte, op welke dagen, en wie verantwoordelijk waren voor wat?

De moed zakte me letterlijk in de schoenen, en mijn innerlijke stem zei tegen me: Wat heb je gedaan? Waar ben je aan begonnen?

Ik kon alleen maar hopen op een snelle functie in het toerisme.
Terwijl we op vakantie waren had ik contact met mijn zus, er waren twee positieve reacties teruggekomen van reisbureaus met een datum voor een gesprek. Dat ging wat lastig vanuit Canada. Dus mijn zus nam zoals overlegd, contact op met de reisorganisaties, om het uit te leggen en ik kreeg een nieuw tijdstip voor na mijn reis.

Ik had nog een paar dagen vrij voordat mijn werk weer begon. In die dagen heb ik ook de gesprekken gevoerd en tot mijn grote geluk werd ik bij beide reisorganisaties aangenomen. Totaal overrompeld, maar ik sprong een gat in de lucht en mijn buik kolkte van enthousiasme.

Ik mocht gewoon kiezen!

Ik liet de grootste touroperator van Nederland voor wat het was en koos voor het reisbureau waar ik al stage had gelopen. Daar voelde ik me al aardig thuis. Ik zou mijn eigen plek krijgen op een andere vestiging.

En toen moest ik met lood in de schoenen op een van de laatste dagen dat het nog net kon, naar mijn nieuwe wachtende collega's in het bedrijfsverzamelgebouw, om te vertellen dat ik gebruik ging maken van mijn proeftijd....

Het werd geen prettig gesprek kan ik je vertellen, want het werd me niet in dank afgenomen. Ze verweten me dat ik ineens een baan in het toerisme had kunnen vinden, en dat dat niet volgens afspraak was. Ik sprak ook mijn verbazing uit, maar gaf aan dat ik het duidelijk van te voren als punt had ingebracht en dat ik zelf ook niet verwacht had dat dit zo snel zou lukken zonder ervaring.
Er viel een last van mijn schouders toen ik het gebouw uitliep.
Op naar het toerisme!

Maar hoe kon ik zo ongelooflijk tegen mijn gevoel in gehandeld hebben?

Het was klip en klaar voor mij. Ik had mijn gevoel moeten volgen. Nergens was dit zo duidelijk naar voren gekomen, dan in deze hele ervaring.

Ik had me om laten kletsen, ik voelde de druk bij mijn oude bedrijf, en stond niet sterk genoeg in mijn schoenen om naar mijn eigen hart te luisteren.

Die innerlijke stem, dat buikgevoel, het geeft je alle zekerheid.
Het is jouw IK die je laat weten wat je te doen hebt.
Inmiddels weet ik, door regelmatig op mezelf af te stemmen, dat ik heel goed kan aanvoelen wat mijn hart me verteld.

Heb jij de de laatste tijd nog wel de tijd genomen om eens naar binnen te keren en te kijken wat er nou eigenlijk in je omgaat?

Om goed te kunnen luisteren naar wat je hart je vertelt, wat jouw route is, wat jouw uitdagingen zijn, is het fijn dat er niet al te veel ruis op de verbinding zit. Stilte of rust is dan wel welkom. Dit lukt je niet in alle hectiek van het volle dagprogramma dat je misschien gewend bent.

Ik was destijds 30, en had een van mijn eerste bewuste ervaringen met wat mijn hart me toesprak. Door dat soort berichten uit de weg te gaan, kun je menig keer tegen de lamp lopen. Maar waarom zou je dat willen?

Inmiddels heb ik in mijn forties, mijn intuïtie aardig doorontwikkeld, met dank aan mijn burnout.
En ik luister over het algemeen nu goed naar mijn hart. Omdat ik weet dat ik er op kan vertrouwen. Omdat ik er op durf te vertrouwen. Ik weet dat ik dan goed zit. Telkens denk ik dan terug aan die sollicitatie, en ervaar ik het vertrouwen weer om mijn gevoel te volgen.

Hoe is dat voor jou? Durf jij het aan om je gevoel te volgen, of vind je dat lastig? Of een stap in het diepe?

Wat als het een stuk eenvoudiger was om met jezelf in contact te komen?

Zelf pas ik het nu al wat jaren toe om mijn hart te volgen, en kan ik je vertellen dat het niet moeilijk is.
Het vergt enige oefening, maar wil je echt graag meer afstemmen op wat je hart je te vertellen heeft, of wil je ontdekken wat het leven voor jou te bieden heeft, dan vind je die prachtige antwoorden door naar binnen te keren. Door echt te luisteren naar wat er in jou omgaat.

Ben jij te druk om tijd voor jezelf te vinden?
Voel jij die druk om de dingen uit te voeren anders dan jij zelf eigenlijk graag zou willen?
Zou je graag meer rust creëren in je hoofd?
Zou je graag gemakkelijker keuzes willen leren maken?

Ik hoor bij vrouwen in hun forties en fifties als gauw: "Jaaaaa".
En ben jij een veertigplusser, dan ben je wellicht niet veel aan jezelf toegekomen de afgelopen jaren. Je zat waarschijnlijk al jaren "in je hoofd", en je leefde voor het grootste deel in dienst van anderen. Gezin, kinderen, werk. Aan jezelf kwam je niet echt toe, en dat gaf je ook niet de gelegenheid om echt te ontdekken wat jij nu eigenlijk leuk vindt om voor jezelf te doen.

Logisch dat wanneer je in je hoofd zit, jij je hart ook niet kunt horen.

Maar dat is ok. Je hebt waarschijnlijk ook niet goed geweten hoe je in alle hectiek die tijd voor jezelf moet pakken.

Ik wist in de tijd van de sollicitatie niet hoe verrijkend het was om geregeld tijd te nemen om mezelf te kunnen horen en wat me dat opleverde.
Had ik mijn buikgevoel gevolgd, dan had ik de keuze niet gemaakt voor nog een functie als receptioniste, dan had ik geduld gehad voor een fantastische baan in het toerisme. Die had ik alsnog wel, maar ik had het bedrijfsverzamelgebouw een tijdelijke receptioniste kunnen besparen.
Uiteindelijk heb ik wel mijn hart gevolgd en ben ik akkoord gegaan met die reisorganisatie waar ik het beste gevoel bij had. Dat ook die eerste baan uiteindelijk niet helemaal zonder horten of stoten ging, is weer een ander verhaal. Maar ik had mijn baan in het toerisme.

Wanneer je de veertig gepasseerd bent, ontstaat er meer ruimte om meer balans te vinden in je leven. Zorg voor eventuele kinderen neemt geleidelijk aan af. Je bent er ook steeds meer aan toe om je leven anders in te richten.
En ook ik heb moeten oefenen met afstemmen op mezelf. Dat ging niet zomaar, maar door vaker te luisteren, net als bij mijn sollicitatie, en mijn gevoel te volgen, merk je dat het een stuk eenvoudiger kan.
Soms moet je voorbij gaan aan wat anderen vinden, en jouw eigen woord volgen dat je van binnen hoort.

Jij hebt zoveel bij je, dat informatie geeft over hoe jij je leven prachtig kunt inrichten, nu je de veertig voorbij bent.
Misschien heb je kinderen en zijn ze al een stuk zelfstandiger. Jij kunt de komende jaren je leven opnieuw inrichten. Dat is de kans die je leven je biedt als je eenmaal de veertig gepasseerd bent.

Hoe fijn is het om dát te doen, wat je met heel je hart graag doet?

Waarschijnlijk heb je alleen wat oefening of hulp nodig, om dat moois naar boven te halen en ermee aan de slag te gaan.

Ik heb geleerd hoe ik ook andere vrouwen kan inspireren en kan versterken door naar binnen te keren. Door ze te leren naar zichzelf te luisteren, en al dat moois naar boven te halen.

Je draagt prachtige ideeën bij je zonder dat ze gebruikt worden of een plek krijgen in je leven. En het is niet erg dat je niet goed weet, hoe je het moet aanpakken om ze tot leven te brengen. Ik kan je helpen om op een eenvoudige manier deze mooie ideeën naar boven te halen. En ik kan je helpen je hart te volgen.

Dit doe ik met Flowschrijven.

Om vrouwen meer te laten afstemmen op zichzelf schreef ik de cursus Flowschrijven. In twee weken leer ik je door middel van leuke schrijfoefeningen en tips, de techniek van Flowschrijven en daarmee te luisteren naar je hart.

Het is met name voor vrouwen zoals jij in hun forties en fifties enorm fijn om te Flowschrijven, vooral omdat het je de gelegenheid geeft om in een redelijk kort tijdsbestek even helemaal met jezelf in contact te komen. Het biedt je een momentje voor jezelf en kan je tegelijk enorm richting geven. En het levert je ruimte op.

Om al die ideeën die je bij je draagt, die je richting kunnen geven, je wensen, je dromen, je waarheden, ruimte te kunnen geven, is Flowschrijven makkelijk en verhelderend om toe te passen.
Je hoofd zal minder snel vollopen, want met Flowschrijven kun je je leeg schrijven. Zo vaak je wilt.

In de afgelopen 2 Flowschrijfrondes deden zo'n 250 vrouwen mee en inmiddels heb ik al bij veel van deze vrouwen mogen zien dat ze prachtige nieuwe ambities hebben voor hun "nieuwe" leven.
En ja, het had ook voor deze vouwen wat oefening nodig, maar door te oefenen en te ervaren wat in hun hart opgeslagen ligt, door te ervaren waar ze al die jaren geen aandacht aan hebben geschonken, kwamen deze vrouwen tot prachtige nieuwe ambities.

Wil je ook leren om wat vaker zo'n moment te kunnen pakken?
Wil je ook leren luisteren wat JIJ het leven de komende jaren te bieden hebt, met al het moois dat jij in je hebt?
Wil jij gehoor geven aan je hartenwensen?

Ik help je er graag bij.
Je hebt zoveel schitterende ideeën die liggen te wachten om ontdekt te worden.
En ik zou je graag helpen om die ideeën naar de oppervlakte te brengen.

Dus hier is je officiële uitnodiging naar jouw hart !

Klik hier om te starten met Flowschrijven. 

Doe jezelf een plezier en kijk vooruit naar de mooie jaren die voor je liggen, omdat je alles bij je draagt om te ontdekken wat je nieuwe doelen kunnen zijn!

Oja, als je vragen hebt of wil chatten over hoe ik je nog meer kan helpen je hart te bereiken, neem dan gerust contact met me op.
Of maak gebruik van een gratis kennismakingsgesprek om de mogelijkheden te bespreken. Ik zie je bericht graag in mijn inbox.